Bijbelse profetie

Bijbelse profetie - Goddelijke inspiratie?
Bijbelse profetieën zijn bewijsstukken die door Christenen gebruikt worden om de Goddelijke inspiratie van de Bijel te bevestigen. Gaat het hier om geldig bewijsmateriaal of om ongefundeerde beweringen die slechts dienen om het Christendom een steun in de rug te geven? Profetie wordt gedefinieerd als "een Goddelijke verkondiging van gebeurtenissen die nog moeten plaatsvinden". Omdat de mens niet in staat is om toekomstige gebeurtenissen te voorspellen, zou een vervulde profetie een aanvaardbaar bewijsstuk moeten zijn voor Goddelijke inspiratie. De Bijbel, die over een periode van minstens 1500 jaar door ten minste 40 schrijvers werd samengesteld, bestaat uit 66 boeken. Deze 66 boeken beweren meer dan 1000 door God ingegeven profetieën te bevatten. We zullen er enkele bekijken...

Bijbelse profetie - Ezechiël 26
Een voorbeeld van Bijbelse profetie vinden we in het boek Ezechiël. Hoofdstuk 26 van het boek Ezechiël beweert geschreven te zijn in 586 voor Christus, in het 11e jaar van de heerschappij van Koning Sedekia van Judea. Op negen verschillende plaatsen in dit hoofdstuk beweert de schrijver door God geïnspireerd te zijn, wanneer hij dingen zegt als: "Zo spreekt God, de HEER". De tekst beschrijft de komende val van de stad Tyrus (op het vasteland), die een jaar later door de legers van Nebukadnessar teweeg zal worden gebracht. De tekst beschrijft bovendien de belegering van de eilandstad Tyrus (een halve mijl van de kust) door Alexander de Grote, 253 jaar later. Het hoofdstuk verhaalt hoe de belegeraars de ruïnes van de stad Tyrus op het vasteland zullen afbreken en in zee zullen werpen. Dat zij "zelfs het stof uit Tyrus zouden wegvegen" en van haar "een kale rots" zullen maken (vers 4). Dat "alle stenen, al het houtwerk en alle puin verdwijnen in zee" (vers 12). "Ik maak een kale rots van je, een droogplaats voor netten, je zult nooit meer worden herbouwd" (vers 14). De wereldse geschiedenis heeft de belegering van de eilandvesting Tyrus in 332 voor Christus door Alexander de Grote beschreven. Zijn leger verwoestte de stad Tyrus op het vasteland en wierp de resten ervan in zee. Op deze manier probeerden zij een verbinding te leggen tussen het vasteland en het eiland; zij veegden zelfs het stof bijeen en lieten op deze manier niets meer dan een kale rots achter. Geschiedkundige Phillip Myers schrijft in zijn geschiedenisboek "General History for Colleges and High Schools" ("Algemene geschiedenis voor universiteiten en middelbare scholen", Boston, Ginn & Co.) het volgende: "Alexander de Grote maakte in 332 voor Christus van Tyrus een ruïne. Tyrus herstelde weliswaar enigszins van deze klap, maar kon nooit meer de prominente plaats in de wereld innemen, die zij voorheen had gehad. Het grootste gedeelte van de locatie van deze ooit zo machtige stad is nu zo kaal als een rots; een plaats waar de vissers, die de plaats nog steeds regelmatig bezoeken, hun netten te drogen leggen" (p.55). Het lot van Tyrus op het vasteland werd bezegeld zoals in het boek Ezechiël werd voorspeld.

Bijbelse profetie - Het boek Daniël
Een ander voorbeeld van Bijbelse profetie staat in het boek Daniël. Vanwege de verbazingwekkend nauwkeurige voorspellingen in het boek Daniël, beweren critici dat het boek pas na de beschreven gebeurtenissen geschreven kan zijn. Hoofdstuk 11 beschrijft bijvoorbeeld de interacties tussen de Ptolemeeën en de Seleuciden in de tijdsperiode van de dood van Alexander de Grote tot de opkomst van het Romeinse Rijk zo gedetailleerd, dat critici volhouden dat het boek na 160 voor Christus geschreven moet zijn. Maar Flavius Josephus, historicus aan het hof van drie opeenvolgende Romeinse keizers, beschreef ("Joodse Oudheden", viii, 3-5) hoe Alexander de Grote een kopie van het boek Daniël kreeg tijdens zijn annexatie van Jeruzalem in de herfst van 332 voor Christus (onmiddellijk gevolgd door de verovering van Tyrus). Bovendien werd de Septuagint (LXX) in de 3e eeuw voor Christus van het Hebreeuws naar het Grieks vertaald. Het boek Daniël is een van de boeken in deze Septuagint versie. Het boek Daniël is bovendien een van de boeken van de Dode Zee-rollen, die gedateerd worden op ongeveer 200 voor Christus.

Bijbelse profetie - Daniël 9:25
Een zeer overtuigende Bijbelse profetie wordt aangetroffen in hoofdstuk 9, vers 25, van het boek Daniël. Dit vers werd ongeveer 500 jaar voor de geboorte van Jezus Christus geschreven (de oudst bewaarde kopie dateert uit ongeveer 200 jaar voor Christus) en voorspelt de dag waarop Christus Jeruzalem zou binnengaan. De profetie stelt dat 69 "weken van jaren" (69 x 7 = 483 jaar) zouden verstrijken tussen de verordening om Jeruzalem te herbouwen en de komst van de Messias. Dit is volgens de Babylonische kalender die 360 dagen telt, omdat het boek Daniël in Babylon werd geschreven tijdens de Joodse ballingschap na de val van Jeruzalem. 483 jaren x 360 dagen = 173.880 dagen. Volgens de verslagen die door Sir Henry Creswicke Rawlinson in het Shushan (Soesa) Paleis werden gevonden, en die door Nehemia 2:1 worden bevestigd, werd dit decreet op 14 maart, 445 voor Christus, uitgevaardigd door Artaxerxes Longimanus. Precies 173.880 dagen later, op 6 april, 32 na Christus, rijdt Jezus op een ezel Jeruzalem binnen (en vervult Hij hiermee de profetie uit Zacharia 9:9). De wereld viert deze dag als Palmzondag. Vier dagen later werd Christus aan het kruis vermoord. De executiemethode en zelfs Zijn laatste woorden werden al voorspeld in Psalm 22. Drie dagen later stond Jezus op Paaszondag op uit de dood, waarmee talrijke andere profetieën over onze Messias vervuld werden.

Leer nu meer!